Inspiratie

Inspiratie.

Het is een veel besproken woord en over geheel het internet staat verspreid hoe je aan inspiratie komt. Het is iets onvoorspelbaar, ongrijpbaar. We krijgen het niet als we er zomaar naar vragen en eens lief naar de lucht kijken, dat is al duidelijk.

Hoe raak je nu aan inspiratie? Daarvoor bekijk ik even de bekende quote van Pablo Picasso. “Inspiration exists, but it has to find you working.”. De ene schrijver gaat je tips geven om gewoon voor je laptop te zitten en te schrijven, de andere roept luid dat hij/zij alleen maar kan schrijven wanneer de inspiratie naar hem toe komt.

Wat is nu juist? Niets is juist of fout. Als schrijver moet je zelf aanvoelen wat jou goed ligt. Het is een zoektocht en nog een moeilijke ook. Ik heb jaren gestruikeld over het feit hoe en wanneer ik het best schrijf, van schrijfplaats veranderd, niet geschreven, gedwongen geschreven. Ik moet zeggen, het heeft mij ontzettend veel frustraties opgeleverd en soms kan ik nog steeds mijn hoofd tegen de muur bonken.

In mijn zoektocht naar de juiste manier heb ik veel geprobeerd. In eerste instantie schreef ik alleen wanneer ik inspiratie had. Als ik inspiratie had, kon ik uren achter mijn computer zitten tot mijn vingers er kramp van kregen, maar andere dagen schreef ik geen woord. Als ik nog twaalf tot vijftien was, vond ik dit geen probleem, maar naarmate ik ouder werd, wilde ik ook écht meer gaan schrijven.

Dus ben ik me de volgende twee tot drie jaar beginnen verplichten te schrijven. Ook al had ik totaal geen idee wat ik eigenlijk wilde schrijven. Ik was een pantser maar na hoofdstuk drie begon ik steevast aan een nieuw verhaal. Niet de juiste manier dus.

Nu probeer ik elke dag te schrijven, al is het elke dag een zin. Laatst liep ik alweer vast, deze keer weliswaar bij hoofdstuk acht, maar toch. Gefrustreerd als ik was ben ik naar methoden beginnen zoeken, hoe andere schrijvers plotten, enzovoort. Tot nu toe was ik een pantser die een beetje op papier had staan over haar personages en een vage samenvatting van de verhaallijn.

Die methode heb ik volledig omgeslagen en momenteel heb ik allemaal notecards, zowel op scrivener als in het echt, met scenes en hoofdstukken, mooi verdeeld. Wat ik vooral heb gemerkt tijdens het plotten was dat hoe meer ik ermee bezig was, dingen op zocht, hoe meer ideeën ik vond. Ik ratelde tegen mijn vriend, die me dan ook met plezier zijn kant deed, hoe hij het zou willen lezen, wat bij mij dan ook voor nieuwe ideeën vormde.

Kortom, ik sta achter Pablo Picasso. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen manier en lukt het voor jou beter als je enkel schrijft wanneer je ideeën hebt? Ik oordeel niet. Maar voor mij ben ik het eens dat ik aan het werk moet zijn met mijn verhaal. Dagelijks probeer ik aan mijn verhaal te schrijven, ook al zit ik in een moeilijk hoofdstuk en wil ik liever aan dat glimmend nieuw idee beginnen dat zich in mijn hoofd vormt doordat ik op reis ben.

Ik hoop dat ik jullie kunnen helpen heb met mijn ervaring te delen. Heb jij een andere ervaring, of wil je ze ook delen? Plaats maar in de commentaren, want ik ben nieuwsgierig!

Tot volgende week.