Inspiratie.
Het is een veel besproken woord en over geheel het internet
staat verspreid hoe je aan inspiratie komt. Het is iets onvoorspelbaar,
ongrijpbaar. We krijgen het niet als we er zomaar naar vragen en eens lief naar
de lucht kijken, dat is al duidelijk.
Hoe raak je nu aan inspiratie? Daarvoor bekijk ik even de
bekende quote van Pablo Picasso. “Inspiration exists, but it has to find you
working.”. De ene schrijver gaat je tips geven om gewoon voor je laptop te
zitten en te schrijven, de andere roept luid dat hij/zij alleen maar kan
schrijven wanneer de inspiratie naar hem toe komt.
Wat is nu juist? Niets is juist of fout. Als schrijver moet
je zelf aanvoelen wat jou goed ligt. Het is een zoektocht en nog een moeilijke
ook. Ik heb jaren gestruikeld over het feit hoe en wanneer ik het best schrijf,
van schrijfplaats veranderd, niet geschreven, gedwongen geschreven. Ik moet
zeggen, het heeft mij ontzettend veel frustraties opgeleverd en soms kan ik nog
steeds mijn hoofd tegen de muur bonken.
In mijn zoektocht naar de juiste manier heb ik veel
geprobeerd. In eerste instantie schreef ik alleen wanneer ik inspiratie had.
Als ik inspiratie had, kon ik uren achter mijn computer zitten tot mijn vingers
er kramp van kregen, maar andere dagen schreef ik geen woord. Als ik nog twaalf
tot vijftien was, vond ik dit geen probleem, maar naarmate ik ouder werd, wilde
ik ook écht meer gaan schrijven.
Dus ben ik me de volgende twee tot drie jaar beginnen
verplichten te schrijven. Ook al had ik totaal geen idee wat ik eigenlijk wilde
schrijven. Ik was een pantser maar na hoofdstuk drie begon ik steevast aan een
nieuw verhaal. Niet de juiste manier dus.
Nu probeer ik elke dag te schrijven, al is het elke dag een
zin. Laatst liep ik alweer vast, deze keer weliswaar bij hoofdstuk acht, maar
toch. Gefrustreerd als ik was ben ik naar methoden beginnen zoeken, hoe andere
schrijvers plotten, enzovoort. Tot nu toe was ik een pantser die een beetje op
papier had staan over haar personages en een vage samenvatting van de
verhaallijn.
Die methode heb ik volledig omgeslagen en momenteel heb ik
allemaal notecards, zowel op scrivener als in het echt, met scenes en
hoofdstukken, mooi verdeeld. Wat ik vooral heb gemerkt tijdens het plotten was
dat hoe meer ik ermee bezig was, dingen op zocht, hoe meer ideeën ik vond. Ik
ratelde tegen mijn vriend, die me dan ook met plezier zijn kant deed, hoe hij
het zou willen lezen, wat bij mij dan ook voor nieuwe ideeën vormde.
Kortom, ik sta achter Pablo Picasso. Natuurlijk heeft
iedereen zijn eigen manier en lukt het voor jou beter als je enkel schrijft
wanneer je ideeën hebt? Ik oordeel niet. Maar voor mij ben ik het eens dat ik
aan het werk moet zijn met mijn verhaal. Dagelijks probeer ik aan mijn verhaal
te schrijven, ook al zit ik in een moeilijk hoofdstuk en wil ik liever aan dat
glimmend nieuw idee beginnen dat zich in mijn hoofd vormt doordat ik op reis
ben.
Ik hoop dat ik jullie kunnen helpen heb met mijn ervaring te
delen. Heb jij een andere ervaring, of wil je ze ook delen? Plaats maar in de
commentaren, want ik ben nieuwsgierig!
Tot volgende week.
